“My steps Leave no Trace” the photography group Exhibition; Curating by Maryam Firuzi

This exhibition was held on may 2018, at Maks Gallery, with 22 photos, 22 photographers from Iran, UK, Russia, Czech, The Netherlands, Australian, Spain,Greek.

مایشگاه گروهی عکس «جای پایم پیدا نیست» با موضوع پرتره‌ی اثیری با حضور ۲۲ هنرمند از ایران، هلند، استرالیا، انگلیس، رومانی، اسپانیا، فرانسه، یونان و روسیه در گالری مکث به مدت دو هفته به .تاریخ هفتم تا بیست و 24 مهر در گالری مکث برگزار شد.

این نمایشگاه توسط مریم فیروزی انتخاب و گردآوری شده بود. آرمان استپانیان، پریسا بابایی، سپیده بدخشانیان، اشکان تیرداد، محمد حدادی، زهرا خرمی، نیلوفر دانایی، حامد دهقان، مصطفی دهقانیان، محمد سرخابی، آرام طهماسبی، مجید علی‌یاری، روزبه غلامی، مریم فیروزی، مصطفا قاهری، صمد قربان‌زاده و یگانه کریمی عکاسان حاضر در این نمایشگاه هستند.
همچنین اسامی عکاسان خارجی که آثارشان در این نمایشگاه به نمایش در خواهد آمد به شرح زیر است:
Alexsandra Fira – Barbora Biňovcová – Dara Scully – Giorgos Jeo – Uliana Alexseevna Kharinova – Zuzana Valla

استیتمنت این نمایشگاه به قلم مریم فیروزی:
اولین بار تصویر اثیری را در سطرهای آغازین بوف کور دیدم، آنجا که راوی از چارپایه بالا می‌رود و از سوراخ هواخور رف به صحرای پشت اتاقش، پیرمردی قوزی می‌بیند و دختری جوان که خم شده و گل نیلوفری به او تعارف می‌کند. «نگاه می‌کرد بی‌آنکه نگاه کرده باشد،…، مثل اینکه به فکر شخص غایبی باشد، این آینهٔ جذاب، تمام هستی مرا تا آنجایی که فکر بشر عاجز است به خودش می‌کشید.» راوی اسیرِ زن اثیری است و من که اولین بار در تلاش برای فهم رهایی از جسم مادی و نزدیک شدن به ذات روح!

عکاسی از آغاز همچون معجزه‌ای برای ثبت لحظاتی که چشم قادر به دیدن‌اش نیست، بعدی غیرمادی داشته‌است: لحظه‌ای که ادوارد مایبریج هر چهار پای اسب را بر هوا ثبت کرد، لحظهٔ قطعی کارتیه برسون، لحظاتی که برق‌آسا از مقابل دیدگانمان می‌گذرد؛ اما به معجزهٔ ثبت تصویر می‌توان آن‌ها را تا ابدیت امتداد داد و در مقابلشان خیرگی کرد. آن لحظه‌ها شاید به تعبیری شکلی از لحظات اثیری باشند. در این مجموعه تلاش شده است با تمرکز بر پرترهٔ اثیری در لحظاتی تأمل کرد که آدمی از کالبد مادی‌اش‌‌ رها می‌شود و به بعد دیگری دست می‌یابد. شاید آن بعد، جوهرهٔ اصلی اوست که در میان هیاهوی شهری و تکاپوی مادی فراموش شده است.